1. Xustificación

A presenza nas aulas de novos aparellos tecnolóxicos non garante que se produzan dinámicas de innovación e mellora do ensino polo feito mesmo de estar presentes. Son as aplicacións ou os usos que fagamos delas, a que realmente provocan os devanditos cambios.
Como coméntanos Área (2006), parécenos indispensable sinalar que sen unha boa aposta pola formación dos formadores (profesores, titores e directivos) nas TICS, adaptada á forma de ser e de traballar do sector do ensino, de pouco van a servir os hipotéticos miles de millóns ministeriais, autonómicos ou privados investidos na introdución de Internet nos centros educativos non universitarios. É esencial unha aposta pola formación tecnolóxica, que comporte, ademais, unha metodoloxía de apoio para que o docente poida evolucionar desde o seu rol de transmisor de coñecementos a filtrador e guía na interpretación dos mesmos. O TIC e Internet deben ser un medio e non unha fin no proceso formativo, por outra banda, non teñen por que restar protagonismo á profesión docente, aínda que si vai a modificar o papel tradicional de profesor e alumno e incluso da institución educativa. A sobreabundancia de información e os seus constantes cambios poden expoñer máis problemas que a escaseza ou estabilidade da mesma. Ademais, as fontes de coñecementos xa non lle van a asociar exclusivamente cos profesionais do ensino, senón coas ferramentas tecnolóxicas.
Con todo isto preséntase un Proxecto de Grupo de Traballo vertebrado no uso da web.2.0. que pretenden dar resposta a facilita-los procesos de xestión na aula así coma de enriquecer didacticamente as materias a través dos recursos ofertados pola rede.